Verschrikkelijke gebeurtenis voor René van der Gijp en zijn familie

René van der Gijp, bekend van televisie en zijn nuchtere humor, is onlangs flink geraakt door iets wat hij meemaakte. Geen mediagebeurtenis of showbizzdrama dit keer, maar een keiharde confrontatie met de realiteit van het verkeer. In zijn podcast Zolang Het Leuk Is vertelde hij over een incident dat hem en zijn gezin compleet uit het veld sloeg: een motorongeluk dat hij van dichtbij meemaakte, samen met zijn vriendin Minouche en haar dochter.

Een gebeurtenis die hem aan het denken zette over angst, instinct, en de bizarre reacties van mensen in panieksituaties.

Plotselinge klap op de weg

Het gebeurde een paar maanden geleden, op een gewone dag. Van der Gijp reed met de auto, Minouche en haar dochter zaten naast hem. Voor hen reed een motorrijder, die ineens vol gas gaf. Zonder enige waarschuwing sloeg het noodlot toe: de jongen op de motor vloog letterlijk over een stilstaande auto heen. “Ik schrok me kapot,” vertelt Van der Gijp in de aflevering.

Geen tijd om te bedenken wat er precies gebeurde – het ging allemaal in een flits. Eén seconde rijd je rustig, de volgende seconde zie je een lichaam door de lucht gaan. Het soort beeld dat je niet meer van je netvlies krijgt.

Adrenaline en impuls: wie springt er uit de auto?

Wat daarna gebeurde, was minstens zo indrukwekkend. Terwijl Van der Gijp zelf nog zat bij te komen van de schrik, sprongen Minouche en haar dochter direct uit de auto om naar de gewonde motorrijder te rennen. Geen aarzeling, geen angst, gewoon actie.

“Ik vroeg nog aan Wilfred Genee: zou jij meteen de deur openen en naar zo iemand toe rennen?” vertelt Van der Gijp. Genee reageerde direct met ja, maar René zelf twijfelde. “Zij hadden echt totaal geen angst,” zegt hij met bewondering – en een tikje verbazing.

Dat moment zette hem aan het denken. Hoe reageer je zelf als je plotseling in zo’n levensgevaarlijke situatie terechtkomt? Ren je erop af, of kijk je eerst om je heen? Denk je aan je eigen veiligheid, of aan die van een ander?

Geen helm, geen bescherming

Wat hem vooral bijbleef, was hoe kwetsbaar de motorrijder erbij lag. “Die jongen had helemaal geen beschermende kleding aan,” zegt Van der Gijp. Geen leren jas, geen motorbroek, niks. Alleen een trui, en blote knieën. Een harde klap op het asfalt – en geen bescherming om de impact op te vangen.

Het riep meteen de vraag op of het wel verstandig was dat Minouche en haar dochter er zo op af gingen. “Je weet niet of hij in levensgevaar is, of er brandgevaar is, of hij misschien verkeerd ligt,” zegt Van der Gijp. Toch waren zij sneller dan hijzelf. En ergens voelde hij zich daar ongemakkelijk bij. Niet omdat ze iets fout deden, maar omdat het hem confronteerde met zijn eigen terughoudendheid.

Egoïsme langs de kant van de weg

Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, gebeurde er daarna iets dat Van der Gijp nog meer schokte. Omstanders kwamen naar buiten, getrokken door het lawaai van het ongeluk. Maar in plaats van hulp aan te bieden of te vragen hoe het met de jongen ging, stelden ze maar één vraag: of hun auto misschien geraakt was.

“Er ligt een jongen op straat zonder bescherming, en zij maken zich druk om een kras op hun bumper,” zegt hij, duidelijk verontwaardigd. “Dat vond ik echt triest.”

Het is een hard beeld van de maatschappij waarin we leven. Een moment waarop leven en dood in de lucht hangen, en mensen zich druk maken om hun blik. Die tegenstelling – tussen echte nood en materiële zorgen – liet hem niet meer los.

Paniek of nadenken: wat doe jij?

De gebeurtenis bleef dagenlang in zijn hoofd rondspoken. Wat was de juiste reactie? Had hij beter moeten nadenken? Of had hij juist direct moeten handelen, zoals Minouche? “Je denkt altijd dat je weet hoe je zou reageren, maar als het zover is, werkt dat totaal anders,” geeft hij toe.

Het ongeluk dwong hem om na te denken over iets wat we eigenlijk allemaal eens zouden moeten overwegen: hoe handel je als het erop aankomt? Blijf je rationeel, of laat je je meeslepen door paniek of schrik? Het zijn vragen zonder eenduidig antwoord – maar ze bepalen wel hoe je uit zo’n situatie komt.

Geen held, maar ook geen toeschouwer

Van der Gijp doet zich niet beter voor dan hij is. Hij noemt zichzelf geen held, en bekent eerlijk dat hij op dat moment meer afwachtte dan hij zou willen. Maar hij trok wél zijn lessen. Hij zag wat er gebeurde met de jongen op de motor. Hij zag hoe zijn geliefden zonder twijfel handelden. En hij zag hoe anderen zich vooral zorgen maakten over blikschade.

“Het laat je nadenken,” zegt hij. “Je hoopt dat je in zo’n moment het juiste doet. Maar pas als het zover is, weet je hoe je echt in elkaar zit.”

De harde realiteit van het verkeer

Verkeer is onvoorspelbaar. Het ene moment rijd je rustig achter iemand aan, het volgende moment ben je getuige van iets dat levens verandert. En dan sta je ineens voor keuzes. Spring je eruit? Bel je 112? Blijf je zitten en kijk je toe?

Van der Gijp’s ervaring laat zien hoe kwetsbaar we zijn – én hoe belangrijk het is om te weten wat je doet op zo’n moment. Niet in paniek schieten, maar ook niet verlamd raken. Tussen angst en actie zit een dunne lijn. En dat maakt het zo ingewikkeld.

Wat zou jij doen?

Het verhaal van Van der Gijp is meer dan een incident op de weg. Het is een spiegel. Want hoe goed ken jij jezelf in een crisissituatie? En als je ooit getuige bent van een ongeluk – denk je dan eerst, of handel je meteen?

Laat op Facebook weten hoe jij denkt te reageren in zo’n situatie. Ben jij iemand die meteen helpt, of denk je eerst aan je eigen veiligheid? Eén ding is zeker: dit verhaal laat je niet koud.