Exit-interview Fleur van der Vegt uit Big Brother

Pleur: We zijn nu twee weken na jouw exit bij Big Brother. Hoe gaat het met je?
Ja, het gaat eigenlijk best goed. Er zijn een paar ups en downs, maar over het algemeen ben ik tevreden. Wat ik wel merk, is dat ik soms wel wat moeite heb met het terugkijken van de afleveringen. Het is gek om te zien wat er allemaal gebeurt en om te denken: “Oh, daar was ik eigenlijk bij!” Dat geeft me soms het gevoel dat ik iets mis. Maar goed, verder voel ik me wel goed.

Pleur: Het moet natuurlijk niet makkelijk zijn om te vertrekken, vooral zo snel.
Nee, dat was zeker niet makkelijk. Niemand wil als eerste vertrekken, dat is altijd een harde klap. In het begin dacht ik niet echt dat het mijn beurt zou zijn, maar toen ik eenmaal in de nominaties zat, wist ik dat het een mogelijkheid was. Toch had ik gehoopt dat ik langer zou blijven, misschien wel twee maanden. Het is dus een beetje een teleurstelling, maar dat hoort erbij.

Pleur: Hoe was het toen je uiteindelijk het huis verliet?
Ja, dat was een bizarre ervaring. Je weet niet wat er precies gaat gebeuren, dus alles komt op je af. Toen ik het huis verliet, dacht ik dat ik misschien nog een interview zou krijgen, en gelukkig gebeurde dat ook. Dat interview was wel een opluchting, omdat je dan toch het gevoel hebt dat je nog een beetje deel uitmaakt van het programma. Als dat er niet was geweest, was het echt een kort afscheid geweest, en dat had ik wel jammer gevonden.

Pleur: Wie stond er voor je klaar toen je uit het huis kwam?
Mijn beste vriend stond daar op me te wachten. Ik was zo blij om hem weer te zien, vooral omdat je zo’n intense tijd in het huis hebt gehad. Het is fijn om dan iemand van buiten te zien, die je kent en die je steunt. Dat gaf me wel echt een gevoel van opluchting.

Pleur: Wat zijn je gedachten nu over je tijd in het huis?
Als ik nu terugkijk, merk ik dat er een paar dingen waren die ik anders zou doen. Soms zou ik iets harder moeten zijn of mezelf meer moeten laten horen. Maar het is ook belangrijk om jezelf te blijven, dus ik ben ook blij dat ik ben wie ik ben, ondanks dat ik eruit ben gestemd. Als ik zou terugkijken, zou ik proberen om wat meer van mezelf te laten zien en misschien minder afhankelijk te zijn van de groep.

Pleur: Had je irritaties met andere bewoners?
Niet echt in het begin. In de eerste week was iedereen nog nieuw voor elkaar, en alles leek leuk en gezellig. Maar naarmate de tijd vorderde, merkte ik dat er bepaalde mensen zijn die op de voorgrond willen treden, en dat kan soms wel irritant zijn. Ik vind het lastig om specifieke namen te noemen, want ik wil niemand echt negatief neerzetten, maar sommige mensen waren gewoon heel dominant. Dat is niet altijd mijn stijl, en ik had me daar waarschijnlijk aan kunnen irriteren als ik langer had gebleven.

Pleur: Wat vond je van de groep en de dynamiek in het huis?
De dynamiek in het huis was interessant. Je hebt natuurlijk verschillende types mensen die met elkaar omgaan, en dat zorgt voor heel veel verschillende situaties. Je hebt mensen die heel veel praten, mensen die zich meer op de achtergrond houden, en dan heb je weer de strategische spelers. Het was wel duidelijk dat er een aantal mensen waren die meer de touwtjes in handen wilden nemen, en dat kan soms een beetje moeilijk zijn om mee om te gaan.

Pleur: Als je terughad kunnen gaan, wat zou je dan anders hebben gedaan?
Ik zou waarschijnlijk iets meer voor mezelf opkomen en me minder door anderen laten leiden. In het begin had ik het gevoel dat ik alles nog een beetje moest afwachten en observeren, maar ik denk dat ik in de toekomst directer zou zijn in wat ik wilde en wat ik niet wilde. Ook zou ik proberen wat meer van mezelf te laten zien, want ik denk dat mensen me in het huis echt beter zouden leren kennen als ik dat had gedaan.

Pleur: Wat vond je van de spellen in het huis?
De spellen waren wel een van de leukste dingen om te doen. Ik ben echt fanatiek als het gaat om spelletjes, en ik had gehoopt om meer spellen te spelen. Helaas heb ik maar één groot spel meegemaakt, en dat was best wel een teleurstelling. Het is leuk om samen met de groep iets te winnen, maar als je er maar één keer aan mee kunt doen, voelt het alsof je veel mist. Ik had echt graag meer spellen gespeeld, omdat dat voor mij het leukste deel van het programma was.

Pleur: Heb je nu het gevoel dat je iets hebt gemist in het huis?
Ja, zeker. Er zijn nu veel meer spellen en dingen die ik had willen meemaken, zoals de Panic Room en andere uitdagingen. Het is jammer dat ik daar niet meer aan mee kon doen, maar ja, dat hoort er nou eenmaal bij. Het zou wel leuk zijn geweest om die extra kansen te krijgen, maar je kunt niet alles hebben. Het programma gaat verder zonder jou, en dat is iets wat je moet accepteren.

Pleur: Wat denk je nu over de rest van de bewoners?
Ik vind het moeilijk om te zeggen, omdat je iedereen in het huis natuurlijk niet altijd even goed kunt inschatten. Sommige mensen komen heel anders over als je ze beter leert kennen. Maar ik moet zeggen dat ik respect heb voor de manier waarop iedereen zich aanpast aan de situatie en hoe ze omgaan met de spanning en de uitdagingen. Sommige mensen zullen het heel ver schoppen, en ik ben benieuwd om te zien hoe het verder gaat.

Pleur: Zou je in de toekomst weer meedoen aan zo’n soort programma?
Ja, ik denk het wel. Het is een ervaring die je niet snel zult vergeten, en het zou leuk zijn om het nog eens te doen, maar dan misschien met een beetje meer ervaring en kennis van het spel. Het is een intense ervaring, maar als je ervan houdt om jezelf uit te dagen en je grenzen te verleggen, zou ik zeker overwegen om weer mee te doen. Maar dat hangt natuurlijk ook af van de situatie en de mensen die meedoen.