Asielzoeker is boos: “Het is mijn derde keer hier en nog steeds erg slecht geregeld”
Wie ooit in de rij heeft gestaan voor een concertkaartje of een pashokje in de uitverkoop, weet hoe frustrerend wachten kan zijn. Maar dat verbleekt bij de wachttijden waar asielzoekers in Nederland mee te maken krijgen. Voor hen is het niet zomaar een kwestie van een paar minuten ongeduld, maar een uitputtende strijd van weken of zelfs maanden. Terwijl Nederland kampt met woningtekorten, een overbelast zorgsysteem en bureaucratie die soms trager lijkt dan een slak in de modder, moeten deze nieuwkomers zich een weg banen door een doolhof van papierwerk en procedures.
Van oorlogsgebied naar wachtrij
Een man uit Jemen deelt zijn ervaring met zichtbare teleurstelling. “We moesten buiten slapen voordat we ons konden aanmelden,” vertelt hij. “Toen we eindelijk binnen waren, duurde het maar een paar minuten voordat we weer naar buiten werden gestuurd. Ik kom uit een oorlogsgebied en had gedacht dat het hier beter zou zijn. Maar zelfs hier is het wachten, wachten en nog eens wachten.” Voor iemand die gevlucht is voor gevaar, voelt Nederland op dit moment niet als de veilige haven die hij had verwacht.
Een terugkerende gast in het asielproces
Niet iedereen is nieuw in het Nederlandse asielsysteem. Een andere man vertelt dat hij al voor de derde keer in Nederland asiel aanvraagt. “Ik was hier ook al in 2020 en 2021. Maar het systeem is nog steeds hetzelfde: chaotisch, druk en slecht geregeld.” Je zou bijna denken dat hij een klantenkaart heeft, maar zonder enige voordelen of spaarsysteem.
Basisvoorzieningen onder druk
Naast de lange wachttijden klagen sommige asielzoekers ook over de basisvoorzieningen. “We krijgen maar één zakje eten voor 24 uur. Dat is gewoon te weinig. Dokters zijn onbereikbaar en het personeel behandelt ons niet met respect. Dit is geen leven.” De frustratie is begrijpelijk, want terwijl Nederland bekend staat om efficiëntie in logistiek en organisatie, lijkt dat bij het asielbeleid een heel ander verhaal.
Een systeem dat kraakt en piept
De verhalen van deze asielzoekers schetsen een beeld van een systeem dat overbelast is en onder druk staat. Terwijl Nederland worstelt met hoe het de toestroom moet verwerken, blijft één vraag hangen: is er een oplossing in zicht? Want als er één ding is waar Nederlanders goed in zijn, is het klagen over wachtrijen. Maar voor deze mensen gaat het niet om een verloren middag in de supermarkt, maar om hun toekomst.
