Een schaamteloze, mislukte kopie van Geer & Goor, dat zijn Hazes & Hoogkamer: veel gehinnik, weinig humor
Het blijft toch eigenlijk eeuwig zonde dat een reünie van tv-kanonnen Gerard Joling (Geer) en Gordon (Goor) door hun onderlinge mot zo goed als uitgesloten lijkt. Met Joling & Gordon over de vloer maakten ze van 2005 tot 2007 niets minder dan legendarische tv (met in de jaren daarna nog wat minder geslaagde vervolgen), maar omdat de ego’s van beide artiesten bepaald niet klein zijn, zit een nieuwe samenwerking er niet meer in.
En dat is behoorlijk zonde, want twintig jaar na dato zijn de nieuwe Geer en Goor nog altijd niet gevonden. Daarom moeten we het nu maar doen met een nieuw SBS-programma als Hazes & Hoogkamer: tot uw dienst, waarvan inmiddels drie afleveringen te zien zijn geweest.
Het uitgangspunt is simpel en herkenbaar voor de fans van Joling & Gordon over de vloer: men neme twee artiesten, veel gelach en gehinnik, én een programmaformat waarin de twee uithangborden mensen te hulp schieten die wel wat rust kunnen gebruiken. O ja, en vergeet ook vooral niet de cynische voice-over van de onovertroffen Rinie van den Elzen, die eerder al onvergetelijk commentaar gaf bij de avonturen van Geer en Goor.
In Hazes & Hoogkamer: tot uw dienst zijn zangers André Hazes en Mart Hoogkamer als Geer & Goor 2.0 onder meer verantwoordelijk voor de organisatie van het huwelijk van een zieke vrouw, runnen ze een christelijk hostel in Dordrecht én draaien ze even mee op een melkveehouderij.
Met name die laatste aflevering leidde de afgelopen weken tot de nodige ophef, vooral door de scène waarin de zangers hun arm diep in het achterste van een koe staken, om te controleren of ze drachtig is. Veel mensen boos, want zowel koe als kijker zat hier niet op te wachten.
Het is niet de enige zonde van het programma, want ook op andere gebieden schiet het allemaal ernstig tekort. Kijk maar wat we mogen verwachten op het gebied van humor: denk aan het strooien van zout in elkaars thee, of het afspelen van de liedregel ‘ik ben boer Harms en ik kom uut Drent’ zodra ze de boerderij betreden.
Dit alles wordt afgewisseld met af en toe een serieus intermezzo waarmee, zoals in de tweede aflevering, duidelijk gemaakt moet worden dat het werken op de boerderij écht heel zwaar is (‘Iedere ochtend stront schuiven, iedere ochtend!’).
In de praktijk is het programma daarmee toch vooral een schaamteloze, mislukte kopie van Over de vloer (zoals we horen in de tweede aflevering tijdens het schapen scheren: ‘Ik heb echt het gevoel dat we de nieuwe Scheer en Schoor zijn’). Maar ook een magnetronmaaltijd moet uiteindelijk op z’n minst érgens naar smaken. Zonder chemie wordt het nooit meer dan een koude prak boerenkool.
