Na de nominaties in Big Brother lijkt Jane flink in de war en emotioneel te zijn. Alleen in de suite, met de ketting van haar partner in haar handen, zit ze diep in gedachten, terwijl ze zichtbaar overstuur is. Haar tranen stromen en het lijkt erop dat er iets anders speelt dan enkel de nominaties, hoewel dat op het moment niet duidelijk is. Ze blijft lange tijd huilen, wat aangeeft dat er iets dieper liggends aan de hand kan zijn.

Mattheüs, die merkt dat er iets mis is, vraagt of ze hulp nodig heeft of gewoon even alleen wil zijn. Jane antwoordt huilend dat ze niets nodig heeft en liever alleen wil zijn. Mattheüs respecteert haar wens en laat weten dat hij haar shift zal overnemen, waarna hij de kamer verlaat. Jane blijft achter, in tranen, met alleen haar gedachten en de stilte van de suite.

Later komt Mattheüs terug, niet met woorden maar met een bekertje warme melk. Hij zet het voor de deur neer en verlaat de gang weer. Het gebaar lijkt de situatie niet meteen te verlichten, want even later, terwijl Mattheüs weg is, haalt Jane het bekertje van de grond. De emotie blijft, en het is duidelijk dat ze worstelt met iets waar ze niet helemaal grip op kan krijgen.

Buiten de suite heeft Mattheüs een gesprek met Axel, waarbij ze proberen te begrijpen waarom Jane zo emotioneel is. Axel suggereert dat het misschien te maken heeft met het gemis van thuis. Hij wijst erop dat Jane gisteren ook al last had van verdriet, wat het vermoeden versterkt dat haar huilbuien te maken hebben met haar verlangen naar haar familie en vrienden.

David, een andere medebewoner, merkt uiteindelijk ook dat er iets aan de hand is en besluit naar de suite te gaan. Hij klopt op de deur en vraagt zachtjes of hij naar binnen mag. Jane opent de deur en, zodra ze elkaar zien, barst ze opnieuw in tranen uit. David troost haar met een knuffel, maar blijft aandringen om te weten wat haar zo verdrietig maakt. Jane antwoordt tussen haar snikken door dat ze het gewoon niet kan stoppen met huilen.

David probeert het nogmaals: “Is het omdat je misschien naar huis moet?” vraagt hij. “Is het omdat je samen met Axel bent, of is het gewoon dat je thuis mist?” Jane bevestigt dat het voornamelijk het gemis van thuis is. David lijkt te begrijpen wat er speelt en zegt met empathie: “Je wilt gewoon iets van thuis horen, misschien vandaag wel.”

Na wat geruststellende woorden van David en een poging om haar op te vrolijken, weet hij Jane uiteindelijk zover te krijgen haar ‘game face’ weer op te zetten. Ze droogt haar tranen, haalt diep adem, en besluit weer naar de woonkamer te gaan. Het is duidelijk dat, hoewel ze haar verdriet niet volledig kan verbergen, ze weer haar kracht probeert te vinden om door te gaan in de game.