Jan (Loodgieter) neemt geen klusse meer aan in nul-emissiezones: “Ze zoeken het maar uit”

Met de invoering van nul-emissiezones in groeiend aantal Nederlandse steden, staat de luchtkwaliteit voorop. Deze maatregelen moeten bijdragen aan het verlagen van CO₂-uitstoot en een schonere leefomgeving. Ondernemers zoals loodgieters, elektriciens en timmermannen merken echter dat deze regels in de praktijk talrijke problemen opleveren die hun werk flink bemoeilijken.

Niet meer welkom

Een van deze getroffen vakmensen is Jan de Vries, een ervaren loodgieter uit Rotterdam die al twintig jaar met zijn trouwe bestelbus van klant naar klant reist. Jan ziet zichzelf in een moeilijke situatie geplaatst doordat zijn dieselbus uit 2016 niet langer welkom is in de stad. De nieuwe regelgeving staat alleen elektrische voertuigen toe binnen deze nul-emissiezones vanaf januari 2025 en dwingt hem na te denken over de toekomst van zijn bedrijf.

“Dat ding betekent alles voor mijn werk,” zegt Jan over zijn bus, die fungeert als directe verlengstuk van zijn gereedschapskist en opslag. Helaas staat hij voor een dure uitdaging als hij een elektrische bus zou willen aanschaffen. Zelfs met subsidies is de investering in een nieuwe elektrische bestelwagen van ongeveer 60.000 euro buiten zijn bereik. Bovendien is de tweedehandsmarkt vrijwel niet-bestaand en het opladen van een elektrische bus problematisch voor iemand met een woning zonder eigen oprit.

Bureaucratie bij het aanvragen van vrijstelling blijkt voor Jan een absoluut doolhof. “Je moet je hele situatie uitleggen… en ze hebben waarschijnlijk nog nooit een moersleutel vastgehouden,” uit hij zijn frustraties. Zelfs met een ontheffing is de oplossing tijdelijk en verplicht het hem nog steeds om binnen enkele jaren over te schakelen naar een elektrische bestelwagen.

Neemt geen klussen meer aan

Hierdoor is Jan tot de beslissing gekomen om geen klussen meer aan te nemen binnen deze zones. “Als de gemeente niet wil dat ik daar werk, dan is dat maar zo,” zegt hij vastberaden. Financiële verliezen wegen volgens hem niet op tegen de risico’s van schulden door dure verplichtingen. Hij is ervan overtuigd dat er meer dan genoeg klanten buiten deze zones zijn die zijn diensten waarderen en nodig hebben.

De invloed van deze regels strekt zich uit naar veel vakmensen. Net als Jan stuiten veel collega’s in de sector op deze uitdaging. Hierdoor kunnen bewoners binnen de nul-emissiezones geconfronteerd worden met een tekort aan beschikbare vakmensen en een stijging van prijzen bij bedrijven die wel de overstap maken. “De rekening komt uiteindelijk bij de consument te liggen,” waarschuwt Jan.

Praktische uitvoering

Jan de Vries ziet wel degelijk de waarde van milieuvriendelijke initiatieven, maar stoort zich aan de praktische uitvoering ervan. Volgens hem ontbreekt het aan overweging voor alternatieven zoals schone brandstoffen of betaalbare elektrische voertuigen zonder lange wachttijden.

Zijn bezorgdheid strekt verder dan alleen zijn eigen situatie. “Zodra wij het zijn, wie is de volgende?” vraagt hij zich af. De loodgieter ziet een toekomst zonder vakmensen in de stad als de regels aanhouden.

Ondanks alles blijft Jan resoluut. Hij volhardt in zijn werk daar waar zijn dieselbus nog welkom is en kiest ervoor om zijn passie niet op te geven. “Zolang er behoefte is, blijf ik aan de slag. En als de gemeente zonder loodgieters kan, wens ik ze succes.” Zo blijft hij hoopvol, actief in gebieden waar hij zijn klanten tevreden kan stellen en met zichzelf in evenwicht kan blijven.